สวัสดีค่า กลับมาพบกับไอริในวันแม่ของไทยพอดี O wO/
ช่วงนี้เหินห่างการเขียนบล็อคไปนานพอสมควร เพราะด้วยหลายๆสาเหตุ (ข้ออ้างอู้มากกว่า)
วันนี้มีข่าวมาอัพเดทเกี่ยวกับชีวิต ตัวเองคือ เรียนจบแล้ว！！
**ปรบมือ 12 123 12 12 12 1**
แต่เอาตรงๆ รู้สึกไม่ค่อยยินดียินร้ายที่ได้เกียรตินิยมเลย เอามาใช้สมัครงานที่แรกแล้วใช้เป็นได้เครติทดี กับ เอาไว้ให้พ่อแม่ชื่นใจ ^^a
โชคดีตรงที่ว่าไอริทำที่เดียวกับที่เคยฝึกงาน เลยมีประสบการณ์ก่อนเข้าทำงานจริงๆมาพอสมควร ไม่ค่อยกังวลอะไรมากมายเท่าไหร่
เอาล่ะ! วันนี้วันแม่ก็ขอนินทา.. เอ๊ย เล่าเรื่องแม่ให้ฟังก็แล้วกันนะ
แม่ไอริเป็นคนที่แม่บ้านแม่เรือนมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก x100
บ้านเดี่ยวขนาด 60 ตารางวา แม่เป็นคนที่จัดการเองทั้งหมดจ้า
ทั้ง ปัด กวาด เช็ด ถู ทำกับข้าว จ่ายตลาด ทำสวน ตัดต้นไม้ ซักผ้า ตากผ้า รีดผ้า หรือแม้กระทั่งทำกับข้าวให้ไอริทุกเช้า ก่อนไปทำงาน ^^
เวลาที่ใครในบ้านกลับดึก แม่ก็จะรอจนกว่าคนในบ้านจะกลับมา เพราะว่าแม่เป็นห่วง
แล้วแม่ก็จะสวดมนต์ตอนเย็นทุกวันเลย
เมื่อเทียบกับไอริแล้วก็ไม่มีอะไรมากก ก็แค่…. แทบจะตรงกันข้ามเกือบทั้งหมด = =”
แต่แม่เป็นคนที่จบแค่ ม.6 เองนะ แต่ใส่ใจให้ความสำคัญกับการศึกษาลูกๆ เหมือนกับยายอ่ะแหละ
ถึงลำบากยังไงก็ต้องส่งลูกเรียนให้จบ (;w;)
ตอนที่ไอริอยู่หอ บางครั้งแม่ก็ถามว่า วันนี้อยู่หอรึเปล่า มะม๊าทำของโปรดของไอริด้วย เดี๋ยวม๊ากับป๊าเอากับข้าวไปให้หนูที่หอนะ TwT
แต่แม่ไม่ค่อยโทรมาหาไอริหรอก มีแต่ไอริที่โทรไป เพราะแม่กลัวว่าจะรบกวนเวลาลูก
พอไอริทำงาน แม่ก็ไม่เคยถามเลยว่าทำงานได้เงินเดือนเท่าไหร่ ขอเงินเท่าไหร่
จนกระทั่งไอริเป็นคนบอกเองว่าจะให้แม่เดือนละเท่าไหร่ ตัวเองมีเงินเดือนเท่าไหร่
เพราะคิดว่าข้อมูลพวกนี้มีความจำเป็นต่อการจัดการหนี้สินในบ้าน
ด้วยเหตุทั้งหมดนี้ ไอริก็เลยคิดว่า ตัวเองเป็นคนที่โชคดีที่สุดในโลกเลยยย
ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า อบอุ่น มีแม่ พ่อ และน้องที่น่ารัก มีความสุขที่กลับมาบ้าน อยู่อย่างพอมีพอกิน ไม่ไปลำบากทำให้ใครเดือดร้อน
*ซึ้ง*